Kral Charles’ın taç giyme töreni yaklaşıyor. Hazır mısın?

Bir arkadaşımın büyükannesi bana bakıp “Roundhead mi yoksa Cavalier mi?” diye sorduğunda 13 yaşındaydım. – İngiliz İç Savaşı’nda karşıt tarafları belirtmek için türetilen terimler. İlk kez monarşiyle olan ilişkimi düşünmem istenmişti.

Gerek yoktu. Biz monarşisttik.

Büyükbabam, Britanya İmparatorluğu’nun sonunda Hindistan Sivil Hizmetinde işe girerek hizmet etti; büyükannem resmen kraliçeye sunuldu sosyeteye takılan biri olarak. Çocukken Mall’da Prenses Anne’nin düğün alayının geçmesini beklerken sandviç yedim. Gençler olarak, benzersiz bir trajik sonla bir peri masalına dönüşen Charles ve Di’nin evlenmesini izlemek için televizyonun önünde toplandık.

6 Eylül 1997’nin o ürkütücü Cumartesi sabahı, Hyde Park’a gidip durmak için erkenden kalktık. Prenses Diana’nın tabutunu taşıyan top arabasının yaklaştığı, Rotten Row olarak bilinen kumlu dizginli yolda atların kaldırdığı toynak sesleri ve toz bulutları tarafından işaret edildi. Rota du Roi, Kralın Yolu. En sevdiğimiz kraliyet ailesi elimizden alınmıştı.

Ama yine de, corgis’i ve renk uyumlu Launer el çantaları (artık yeni kraliçe eşi Camilla’nın tercih ettiği bir marka) ile kraliçemiz vardı. Kraliçe, hem ikonik hem de bir fincan çay kadar sıradan olan kültürümüzün bir parçasıydı.

1977’de, Kraliçe II. Elizabeth’in saltanatının 25. yılını kutlayan Gümüş Jübile münasebetiyle, Sex Pistols monarşi karşıtı marşlarını yayınladılar: “Tanrı kraliçeyi korusun / Faşist rejim … Tanrı kraliçeyi korusun / O insan değil. ” BBC tarafından yasaklanmış olmasına rağmen single listesinde 2 numaraya yükseldi – Rod Stewart 1 numaraydı -.

Pistols organizatörü Malcolm McLaren ile birlikte, beraberindekileri tasarlayan moda tasarımcısı Vivienne Westwood “Tanrı Kraliçeyi Korusun” tişörtü (şimdi Metropolitan Sanat Müzesi koleksiyonunun bir parçası), moda dünyasının sevgilisi oldu ve “Kraliçe Viv” unvanını kazandı. Ne kadar çok kraliçe, o kadar neşe.

24 Haziran 2016’da, 17,4 milyon İngiliz seçmeninin (65 milyondan fazla nüfus içinde) bizi Avrupa Birliği’nden çıkarmak için oy kullandığı haberiyle uyandığımızda her şey değişti. “İyi değil, değil mi?” dönemin başbakanı David Cameron İddiaya göre, sonuçlar geldiğinde, Kabine ofisi bakanına sabah 3:30 civarında söylendi.

AB’de 43 yıl geçirdikten sonra zamanı geri alıyorduk. Bir gecede Avrupa ile değil, sömürge geçmişimizle müttefik olmaya geri döndük. Birkaç ay sonra, mükemmel bir zamanlamayla Netflix, “The Crown”ın ilk sezonunu yayınladı. Britanya’nın kraliyet geçmişinin cömertçe yeniden tasavvuru, İngiliz Milletler Topluluğu ülkelerinin, çoğunlukla İmparatorluğun eski topraklarının, Kraliçe Elizabeth ve Prens Philip’in gezmesi için egzotik yerler olarak kullanılmasını sağladı.

Commonwealth varken AB’ye kimin ihtiyacı var? Medyanın belli köşelerinde körüklenen Avrupa karşıtlığını destekleyen sözlerden biriydi bu. Bir Commonwealth ülkesi olan Avustralya’nın eski başbakanı etkilenmemişti.

“Britanya Parlamentosu Brexit’te oyunun sonuna doğru ilerlerken, Avustralya, Kanada, Yeni Zelanda ve Hindistan’ın Britanya’nın mevcut ticaret ve yatırım ilişkisine sihirli alternatifler olarak kamuoyu tartışmasında Brexit yanlıları tarafından defalarca öne çıkarılması beni şaşırttı. Avrupa Birliği ile” kevin rudd Guardian’da yazdı. “İşçi Partisi ve Muhafazakarlar … ikinci bir referandum için yasayı desteklemeli.”

Ancak İngiltere’nin AB üyeliği konusunda ikinci bir referandum yapılmadı. Bunun yerine, iki yıl içinde ikinci genel seçimimizi yaptık ve Muhafazakar Parti taraftarları, Birleşik Krallık hükümetinin yaşayan hafızasındaki en kötü dört yılına başkanlık etti.

Şu anda İngiltere’de haftanın gününe bağlı olarak öğretmenler, hemşireler, doktorlar, tren kondüktörleri, üniversite öğretim görevlileri ve memurlar ve diğer profesyoneller grevde. Gördüğümüz şey, isim dışında her şeyde bir genel grev. İngilizler, enflasyona ayak uyduramayan durgun ücretlerle yaşamayı göze alamazlar. bu İngiliz ekonomisi şu anda Avrupa Birliği’nde kalsaydık olacağından %5,5 daha fakir olduğu tahmin ediliyor. Herkes stresli.

Küçük bir özel muayenehanesi olan Londralı bir psikoterapist bana, “Son aylarda rekor sayıda insan telefon edip beni görmek için yer ayırtıp ayıramayacaklarını sordu,” dedi ve bu tür bir bakımı karşılayabilenlerin daha iyi durumda olduğunu kabul etti. en. Ulusal Sağlık Servisi aracılığıyla bu tür bir yardım alma şansı yoktur.

Umut, yaklaşan taç giyme töreninin insanların aklını bir şeylerden uzaklaştırmasıdır. Yeni kralımızın bir zamanlar Diana’dan şu talepte bulunduğu meşhur bir alıntıydı: “Cidden benden tarihte metresi olmayan ilk Galler Prensi olmamı mı bekliyorsun?” Şimdi eski metresi Camilla Parker Bowles kraliçe olacak.

Kesin anayasal terimlerle, taç giyme törenleri gerekli değildir. Daha ziyade, halka açık kutlama anlarıdır. Perakendeciler bizi “Taç Giydirmeye Hazır Olun” diye teşvik ediyor. Hatıra porselenleri satışta: “Kral III. Charles Taç Giyme Kupanızı sokak partisine getirin!”

Ama sokak partilerine ve bir kraliyet yarışmasına iştah var mı, bu da ülkenin altın arabaların ve elmas taçların geçit törenini televizyonda izlememize izin vermek için kapatılmasına neden olacak mı? Cumhuriyet kampanya grubuna göre, yakın zamanda yapılan bir anket, İngiliz halkının% 15’i taç giyme töreni için heyecanlılar. Clive Lewisİşçi Partisi Milletvekili, “boyutu ve maliyeti küçültülmüş, daha az opak, daha açık ve amaca uygun” reformdan geçirilmiş bir monarşi çağrısında bulundu.

Annemin WhatsApp gruplarından birinde bir saman anketi yaptım. “Çocuklarınız taç giyme töreninden heyecan duyuyorlar mı?” mesaj attım

“Tek kelimeyle, hayır” diye bir cevap geldi. “Hepimiz resmi tatili dört gözle beklememize rağmen çocuklar heyecanlı değil.”

Jemima Hunt, Oxford merkezli bir gazeteci ve edebiyat ajanıdır.