Bu DACA alıcıları neden diğer ülkeler için ABD’den ayrıldı?

WASHINGTON —

2012’den bu yana, Çocukluk Çağı Gelenler için Ertelenmiş Eylem, ABD’ye çocuk olarak getirilen 800.000’den fazla göçmeni sınır dışı edilmekten koruyarak yasal olarak çalışmalarına, araba kullanmalarına ve seyahat etmelerine izin verdi.

Ancak program hiçbir zaman vatandaşlığa giden bir yol sunmadı.

Eski Başkan Trump, göreve geldikten kısa bir süre sonra DACA’yı sona erdirmek için harekete geçti, ancak Yüksek Mahkeme 2020’de yönetiminin bunu uygunsuz bir şekilde yaptığına karar verdiğinde program kıl payı kurtuldu. DACA davaya karıştı ve mahkeme kararları programı yenilemelerle sınırladı. Yasallığına meydan okuyan bir davanın, hukuk uzmanlarının muhafazakar çoğunluğun davayı düşüreceğine inandığı Yüksek Mahkeme’ye ulaşması bekleniyor.

Artan sayıda DACA alıcısı, kalıcı yasal statü elde etmek için ülke dışına taşınmayı tercih ediyor. İşte hikayelerinden bazıları.

Monsy Hernandez, 28, Meksikalı, Almanya’da yaşıyor

Monsy Hernandez, liseden yeni mezun olduktan sonra evrensel sağlık hizmetleri için savaşan bir aktivist oldu. Çocukken ABD sınırından getirilen 18 yaşındaki çocuk, sağlık veya diş sigortasına erişimi olmadan Güney Carolina’da büyüdü.

Hernandez, eyaletteki göçmenlik bürolarının baskınlarına son verilmesi çağrısında bulunarak savunuculuğunu sürdürdü. Ancak aktivist arkadaşları ve Hernandez’in annesi gözaltına alındıktan sonra, zamirlerini kullanan Hernandez kendilerini daha güvende hissedebilecekleri bir yer aramaya karar verdi.

Hernandez, kocasının serbest çalışma vizesi aldığı Almanya’ya yerleşti. 2017’de ayrıldılar.

İlk başta, Almanya’da olmak tecrit ediciydi – Hernandez, dili konuşamadıkları bir ülkede ailesinden ilk kez ayrılıyordu. “Amerikan rüyasından” vazgeçtikleri için kendilerini aptal gibi hissettiler.

Hernandez, izinsiz giriş yaptıkları için ABD’ye dönmelerinin 10 yıl süreyle yasaklandığını düşünen bir “Hayalperest” arkadaşıyla yaptığı telefon görüşmesinde Hernandez’in daha da şiddetlendi.

Geçen yıl, Hernandez ve diğer iki eski DACA alıcısı kuruldu İLERİYE — Yeniden Yerleştirilen Hayalperestlerin Refahı ve İlerlemesi için Ağımız — ABD’den ayrılan veya ayrılmayı düşünen kişiler için bir destek grubu

Hernandez şu anda okulda Almanca öğreniyor ve sosyal hizmet okumayı planlıyor. Bu, maliyeti nedeniyle ve anneleri gözaltındayken iki küçük kardeş yetiştirme görevini üstlendikleri için ABD’de yapamadıkları bir şeydi.

Hareket başka şekillerde de olumlu oldu.

Güney Carolina’da fakir olmak, nonbinary ve Meksikalı olmak, Hernandez’in utandığı etiketlerdi. İnsanlar yasal statüden yoksun oldukları için onları taciz etmişti, dediler. Ancak Almanya’da kimsenin yargılayacak kadar bilgisi olmadığını ve taşıdıkları olumsuzluktan kurtulabileceklerini söyledi Hernandez.

“Altında bir şey olduğunu anladım: Meksika kimliği vardı ama bu sefer ona sevgiyle baktım” dediler. “Büyüdüğün süre boyunca olduğun her şeyden nefret etmenin ve sonra bunun aslında başından beri kutlaman gereken harika bir şey olduğunu fark etmenin nasıl bir şey olduğunu tarif bile edemiyorum.”

Nancy Touba, 31, Fildişi Sahili’nden, Birleşik Krallık’ta yaşıyor

Nancy Touba her zaman Birleşik Krallık’ı ziyaret etmeyi hayal etmişti.

Lisede, nerede üniversiteye gidebileceğini düşünmeye başladığında, ailesi ona bunun çok pahalı olduğunu söyleyerek yurtdışında eğitim alma fikrinden vazgeçti. Benzer şekilde, sadece okula odaklanmasını söyleyerek onu 16 yaşında bir iş bulmaktan caydırmışlardı.

Fildişi Sahili’nde doğan ve 7 yaşında ailesiyle birlikte Virginia’ya taşınan Touba, göçmen statüsüyle ilgili daha derin bir şeyler olduğunu hissetti. Ancak ailesine bu konuda baskı yapmadığını söyledi ve bir burs yardımıyla Connecticut Üniversitesi’ne gitmeye karar verdi.

2012’de, o zamanki Başkan Obama, DACA’nın kurulduğunu duyurdu ve Touba, annesi başvurmasına yardımcı olması için bir avukat tuttuğunda nihayet yasal statüden yoksun olduğunu öğrendi.

Touba, DACA’da halk sağlığı alanında yüksek lisans yaptı ve New York’ta bir ilaç danışmanlık şirketinde araştırmacı olarak çalışmaya başladı. Ama 30 yaşına geldiğinde ABD’yi nasıl hiç terk etmediğini düşünmeye başladı.

Ülkenin durumundan giderek daha fazla rahatsız olduğunu ve DACA alıcılarının vatandaşlığa giden bir yol elde edeceğine dair tüm umutlarını kaybettiğini söyledi.

Aynı zamanda, annesi de yeniden evlenmiş ve yasal bir daimi ikametgahı haline gelmişti.

“Onun için çok mutluydum ama sanırım benim için buruktu” dedi. “İkimiz de birlikteydik. Ve sonra yeşil kartını aldığında… gidebildi, bu yüzden bu benim geride kalmam gibi bir şeydi. İşte o zaman yeteri kadar aldığımı düşünmeye başladım.”

Touba neredeyse üç yıldır işindeydi. Şirketin Birleşik Krallık da dahil olmak üzere dünya çapında başka ofisleri olduğunu biliyordu, bu yüzden bir transfer istedi.

Başvurusunu gönderdikten sonra çalışma vizesi üç hafta içinde kabul edildi. Beş yıl içinde daimi ikametgah başvurusunda bulunabilir. Artık ABD vatandaşı olan annesi önümüzdeki yaz ziyaret etmeyi planlıyor.

ABD kendi ayağına kurşun sıkıyor” dedi. “Bir zamanlar, muhtemelen Trump yönetiminden önce, ABD’de, hatta DACA altında yaşamaktan gurur duyduğumu söylerdim. Bizi gerçekten kabul edecekleri, gidebileceğimiz başka ülkeler var.”

Meksika’dan Itziri Gonzalez-Barcenas, 26, Fransa’da yaşıyor

Itziri Gonzalez-Barcenas, Raleigh, NC’nin güneybatısındaki küçük bir kasabada büyüdü.

Göçmenlik statüsü konusunda açıktılar. İlkokuldayken, bir keresinde bir kariyer fuarından eve geldi ve onlara üniversiteyi sordu – gidemeyebileceğini söylediler. Lisede, sadece bu deneyim için bir sürücü kursuna kaydoldu, ancak eğitmen ona bir Sosyal Güvenlik numarası sağlaması gerektiğini defalarca hatırlatınca utandı.

Gonzalez’in babası ona önce DACA’dan bahsetmişti. 18 yaşına gelmeden önce aldı, hemen yerel bir restoranda iş buldu ve üniversite özgeçmişini geliştirmek için ders dışı etkinliklere kaydoldu.

Bu hazırlık, ona DACA alıcıları için küçük bir liberal sanat okuluna tam burs kazandırdı. 2019’da mezun olduğunda, AmeriCorps aracılığıyla kırsal bir lisede üniversite danışmanı oldu.

Ancak COVID-19 salgını patlak verdiğinde, öğrencilerin planlarının raydan çıkmasını ve DACA’nın çözülmeye devam etmesini Gonzalez’in cesareti kırıldı. Yüksek lisansa başvurmayı düşünmeye başladı. Aynı zamanda Fransız vatandaşı olan eşinin de vizesinin süresi dolduğunda ABD’yi terk etmesi gerekiyordu. Paris’e gitmeye karar verdiler.

Ailesi için bu hareketi kabul etmesi zordu.

Gonzalez, “Sanırım ABD’de bir hayatımız olsun diye ailelerini, arkadaşlarını ve her şeylerini Meksika’da bıraktıkları varsayıldı,” dedi. Ondan da aynısını yapmasını beklemiyorlardı.

Temmuz 2020’de ayrılışları için geri sayım yaparken Gonzalez, kalması gerektiğine dair işaretler aradı. Teksas’ta bir konaklama sırasında, onun çılgına döndüğünü gören kocası, fikrini değiştirirse yine de uçabileceklerini söyledi. Ama geri dönmesi için yeterince güçlü bir sebep bulamıyordu.

Gonzalez, ailesinden ayrı geçen ilk yılın zor olduğunu söyledi. Yataktan kalkamayacak kadar depresif hissettiği günler oldu. Ayrıca Fransız kültürüne alışmakta zorlandı.

Ancak Gonzalez, DACA’ya sahip olduğu için ABD’de – 18 yaşında başlayan – yasa dışı bir varlığı asla biriktirmedi. Fransız pasaportu alır almaz ailesini ziyaret edebilecek.

“Madalyonun iki yüzü var,” dedi. “Ne kadarını feda etmeye hazırsın? Ve günün sonunda, sizin için en önemli olan nedir? Bu özgürlük duygusunu kazandım. Artık kendimi sınırlı hissetmiyorum. Anneme sarılmamanın gerçekten acı verici olduğu günler var ama umarım tekrar sarılabileceğim bir güne geleceğim ve buna değecek. Bu kendime uzun vadeli bir yatırım.”