Broadway Star Melissa Errico ile Seyahat

Pandeminin en yüksek olduğu zamanlarda bile Errico zar zor yavaşladı veya hiç zaman kaybetmedi. Ortak çalışan Adam Gopnik ile birlikte, New York’taki French Institute Alliance Francaise’de (FIAF) bir dizi kara film klasiğinin küratörlüğünü yaptı. “Bu filmlerin tarzlarından ve müzikal temalarından çok etkilendim” diyor. Bu tutku, şarkıcıyı (Errico) ve söz yazarı (Gopnik) müziği sohbetle birleştiren üç konser düzenlemeye yöneltti (bu konserler de 2020’de Manhattan’daki Florence Gould Hall’dan canlı olarak yayınlandı).

11 Mayıs Çarşamba günü Melissa Errico şu adreste canlı yayında olacak: Feinstein’ın / 54 Aşağıda Manhattan’da, kara şarkılardan oluşan yeni albümünün çıkışını kutlarken, Karanlığın dışında, şehvet ve gizemle dolu melodiler.

Forbes.com, bu efsanevi sanatçıyla işinin ve seyahatlerinin kesiştiği nokta hakkında konuşmak için biraz zaman ayırmaktan memnundu.

Dünyanın her yerindeki anlaşmalarla, her yıl genellikle ne kadar seyahat ediyorsunuz? Pandemiden bu nasıl etkilendi?

Melisa Errico: Artık hiçbir şey gerçekten tipik değil. Pandemiden önce uluslararası konser kariyerim gerçekten yükselmeye başlamıştı. 3 ila 5 gecelik şarkı söyleme nişanları için yılda iki kez Londra’ya seyahat ediyordum ve yılda iki ila üç kez Paris’te sahne alıyordum. Aslında, Haziran 2020’de Paris’te büyük bir konsere başlamam planlanmıştı ve bu henüz yeniden planlanmamıştı.

Geçen ay Londra’ya gittim ve güzel Crazy Coqs gece kulübünde (şu anda Lilias White ve Billy Stritch’in sahne aldığı) “Amerikalılar Londra’da” serisinin ilk sanatçısıydım. Daha önce birkaç kez orada bulunmuş, Sondheim’ı (müzik saplantılarımdan biri) söylemiş ve “Sondheim Sublime” albümümü orada yayınlamıştım.

İki pandemi yılı boyunca, yakın arkadaşım ve müzikal akıl hocam Michel Legrand’a bir anma, onun 2019’da vefatından sonra iki kez yeniden planlandı. Kasım 2021’de Stephen Sondheim vefat etmişti ve aniden Legrand haraçlarımın bir kısmı Sondheim haraçları olarak değiştirildi, ve besteciler gerçekten daha farklı olamazken kendimi senaryoları, kıyafetleri ve ruh halini değiştirirken buldum! (Biri baygın bir şekilde romantik ve şehvetli, diğeri ise tam olarak baygın olmasa da sinirli, zeki, açık sözlü ve duygusaldır.)

Gördüğünüz gibi, artık “tipik olarak” ne yaptığımı söylemek zor çünkü zamanlama artık daha çok son dakikada oluyor ve iki yıllık çalışmanın geri döndüğü ve bir tür atipik çılgınlığa neden olduğu bir tür darboğaz var. .

Batı Sahili’ne, Florida’ya, tekrar Batı Sahili’ne, sonra Londra’ya, sonra Florida’ya ve sonra Erie, Pennsylvania’ya seyahat ettim. Şubat ayının sonundan beri Vegas, Indianapolis, LA, San Francisco ve Palm Beach’e gittim ve yoğun bir yaz olacak.

Sonuç olarak, buna çok dikkat ederseniz, tam olarak zarif bir uçuş şekli değildir. Bu yüzden çok fazla dikkat etmemeye ve çok anbean yaşamaya çalışıyorum. Bu pandemiden bu yana değişen bir şey. Sanırım hepimiz çok fazla ileriye bakmamayı ve hiçbir şeyin öngörülebilir olmasını beklememeyi öğrendik. Hiç olmadığım kadar spontane olmaktan daha rahatım! Eylül ayından bu yana sadece 40 konser vermiş olabilirim, hokkabazlık yapmak için dokuz piyanistim oldu ve sürekli değişen provalar ve repertuar var.

Boş zaman için seyahat ettiğinizde (eğer böyle bir şey varsa), normalde ne tür seyahatler yapmaktan hoşlanırsınız?

Her zaman belirli yerlere dönmek niyetindeyim ama bunu gerçekten yapmadığım için üzgünüm! Boş zaman genellikle bir son dakika olayı olarak üzerime gelir ve sonra kendimi derinden bağlı bulurum. Evet, nasıl rahatlayacağımı ve tamamen deniz perisi olacağımı biliyorum!

Sanırım en büyük seyahat deneyimlerimin İtalya’daki Positano ve Santa Margherita gibi küçük sahil köylerinde veya Kufenisia ve Naxos gibi Yunan Adalarında olduğunu söyleyebilirim. Yunanistan bana zamanın durduğu ve zaman algımı kaybettiğim en inanılmaz özel tatillerimi verdi. (Tabii ki o zamanlar daha gençtim ve daha az sorumluluğum vardı!)

Şimdi üç genç kızım var ve onları Milano’ya, Venedik’e, Floransa’ya ve Paris’e götürmek benim için heyecan vericiydi. Rönesans ve ortaçağ tarihini -kaleleri, katedralleri, sarayları, tabloları, büyük heykelleri- görmelerini ve hissetmelerini istiyorum, bunların hepsi, üniversiteden beri tutkum.

Ruhum hiçbir şey yapmamayı, güzel, estetik ve dünyevi bir küçük Rum köyünde sessiz kalmayı seviyor. Ama gerçek şu ki, üç çocuğum var ve her fırsatta onlarla ve onlar için yeni bir yere gideceğim. Artık büyüdüler ve annelerinin Akdeniz’e olan her şeye olan sevgisini merak ediyorlar.

Favori bir yemek destinasyonunuz var mı?

Venedik’te yemek yemeyi seviyorum: seviyorum Locanda Montin ve Venedik’teki en iyi yemeğin Corte Sconta, Arsenale yakınlarında. Venedik’teki pizza da şaşırtıcı derecede iyi, özellikle Quattro Stagioni tarzı.

Ne tür bir “paketleyici”siniz? Her olasılığa veya seyahat ışığına hazır mısınız?

Taşıyabileceğimden veya yuvarlayabileceğimden fazlasını paketleyemem, bu yüzden ince bir çizgi.

İki parçaya böldüğüm büyük bir çantam var. Fantezi hayatım: önlükler, ayakkabılar, çekicilik, saç uzatma, saç maşası, statik koruyucu sprey, kostüm parçaları, aksesuarlar, mücevherler ve gerçek kendi kendime egzersiz kıyafetlerim ve prova temel bilgilerim.

Sadelik olsun diye bir “seyahat görünümü” geliştirdim, bu yüzden uçaklarda iyi görünüyorum ama aynı zamanda herhangi bir şehirde provalara gidebilir ve çok çalışabilir ama eşofman içinde olmayabilirim. İki çift rahat siyah elbise pantolonum ve bir çift yüksek belli 70’ler kot pantolonum var. Beyaz tabanlı lacivert, sevimli bir çift platform moda spor ayakkabım var. İki bluz ve sarı örgü bir kazak yelek ve üç eşarp, bir kaşmir ile seyahat ediyorum.

Eve döndüğümde bluz ve pantolon değiştiririm. Altı favori bluzum ve dört tane yedek pantolonum var, tercih ettiğim iki tane olsa bile. Bir nevi rotasyondur. El bagajımda müziğimi taşıyorum. Müziğimden, senaryomdan ve dizüstü bilgisayarımdan asla ayrılmam. Bir şey kaybolursa, diğer her şeyi değiştirebileceğimi düşünüyorum. Ama şarkılarıma ihtiyacım var.

Uçarken her zaman çantanıza aldığınız temel şeyler nelerdir?

Su, hindistancevizi suyu, ses hocam, manuka bal pastilleri – bunların hepsi ses için – ve bir göz maskesi, hava bölmeleri, dizüstü bilgisayar, bir roman (Anais Nin’in günlüğünü okuyorum, Ateş) ve yüz nemlendirici. Her zaman bir arkadaşımın hediyesi olan kaşmir şal getiririm. Yastığa dönüşebilir ya da sadece boğazımı sıcak tutar. Her zaman bir telefon şarj cihazım var.

Unuttuğunuz şeyler var mı?

Küpelerimi unuturdum ve konserlerime giderdim ve havaalanında şarkı söylemek için bir şeyler almam gerekiyordu. Ayrıca Spanx’ımı da unuturdum ve bu eğlenceli değil çünkü böyle bir şeyi her zaman her yerde bulamazsınız. an not. Ayrıca saç jölemi de unutuyorum. Kıvırcık saçlı, saç jölesi olmadan güzel değil.

Çok fazla yalnız seyahat ediyor musun? Eğer öyleyse, kendi başına seyahat eden kadınlara tavsiyeleriniz var mı?

Yalnız seyahat ediyorum ve insanların bazen bir kadının yalnız olduğunu merak ettiğini görmek sinir bozucu. Beklenmedik bir tavsiyem var: Sırtımda bir ukulele ile seyahat ediyorum çünkü bir ukulele ile şarkı söylüyorum. Bir şekilde insanları silahsızlandırıyor gibi görünüyor ve bunu gördüklerinde ve bana sorduklarında gülümsemeye eğilimliler. Belki bir ukulele çantası satın almak ve onu sırt çantası olarak kullanmak iyi bir numaradır. Nedense insanları cezbediyor ve mutlu ediyor gibi görünüyor. Nedenini tam olarak açıklayamam!

için bir makale kaleme aldınız. New York Times temalı bir gemi yolculuğunda performans sergilemek hakkında. Deniz deneyiminden keyif aldınız mı?

Keyif aldım çünkü Karayipler’de adadan adaya bir yolculuktu ve o zamanlar çok daha küçük olan (ve o kadar uzun zaman önce değildi) çocuklarım beni denizde güzel bir sahnede şarkı söylerken gördüler. Hatta benimle sahne aldılar. Denizde fırtınalı bir geceydi, bu yüzden performans unutulmazdı çünkü tekne sallanırken düzensiz bir şekilde sağa sola gönderildim. Çok baş döndürücü bir performans yarattı!

Kocam ve kızlarım, Marc Kudisch, Seth Rudetsky, Judy Kuhn ve merhum Rebecca Luker gibi iyi arkadaş olduğum komik, keyifli, esprili Broadway efsaneleriyle dolu bir tekneyle tanıştılar. Günlerimiz St. Barths gibi yerleri keşfetmekle geçti, St Lucia’daki tropik ormanlar üzerinde kesinlikle olağanüstü bir zeplinle atlama günüydü.

Bundan sonra nereye seyahat edeceksiniz?

Tanrım, hatırlayamıyorum. Bir düşüneyim. O kadar gezindim ki henüz eve yerleşemedim. Şu anda yatağımın ayakucunda açık bavullar var. En yoğun zamanlarda yaptığım hilelerden biri, paketi tamamen açmak değil, tuvalet malzemelerimi şeffaf çantalarda ve bazı temel şeyleri (performans ayakkabılarım, takılarım ve küçük bir saten çanta gibi) yerde bir bavulun içinde tutmaktır.

Havaalanlarına koşmaya biraz ara verdim. Az önce büyük bir hamle oldu. Evet, aslında New York ve New Jersey’de konserlerim var (ve bu yıl daha sonra yayınlanacak olan 21 Nisan’da bir PBS özel filmi çekiyorum), bu yüzden bu ay esas olarak evden çalışabileceğim.

CD yayın partimi 11 Mayıs’ta New York’ta yapacağım için çok heyecanlıyım. Mayıs sonunda Londra’da yeni bir müzikal okumam var, Haziran’da evde bazı konserler var ve ardından çocuklarım bale kampına gidiyor ve en büyükleri kocamla Wimbledon’a gidecek. Tenise gittikleri an, Sondheim’ı söylemek için Palm Springs ve Los Angeles’a gideceğim.

Bazen bir giyme programı, ama buna sahip olduğum için şanslıyım. Pandemi, hepimizi birçok geriye dönük nimetlerimizden haberdar etti.

Not: Bu konuşma, netlik için hafifçe düzenlendi ve kısaltıldı.

Melissa Errico’nun yaklaşan, kaçırılmaması gereken performanslarından bazıları:

• 11 Mayıs Feinstein’s/54 Aşağıda
• 1-2 Temmuz, Feinstein’s, Los Angeles’taki Vitello’s’da
• 22-23 Temmuz Provincetown’daki The Art House’da
• 25 Temmuz, Cotuit Sahne Sanatları Merkezi’nde
• 27 Temmuz Southampton Kültür Merkezi’nde
• Carnegie Hall’da Sondheim’a 18 Kasım konser haraç